DIASPRUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Diasprus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 100c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIASPRUS

DIASPRUS, Panni pretiosioris species. Bulla Benedicti VIII. PP. ann. 1023. in Bullar. Casinensi :

Similiter et pluviale Diasprum, cum listis auro textis VIII.

Synod. Act. 10 :

Vestimenta Diaspra tria

. Hist. Episcoporum Autisiodor. cap. 64 :

Quatuor paria indumentorum sacerdotalium diversorum colorum, tam de examito, quam de Diaspro.

Chron. Casin. lib. 2. cap. 44. 76. 99 :

Pluviale Diasprum cum Phrygiis aureis.

Cap. 30 :

Planetam diaspram undique auro contextam.

Lib. 3. cap. 73 :

Planetæ Diaspræ deauratæ quinque.

Innocent. III. PP. lib. 14. Epist. 72 :

Ad hæc de cruce aurea, et Diaspro nobis ex parte tua... præsentatis, gratiarum tibi referimus actiones.

B. Odoricus apud Wadding. ann. 1307. n. 13 :

Residens in throno eburneo tunicula et dalmatica indutus de Diaspero albo. Casula de Diaspro albo,

in Testamento Gerardi de Abbatis villa ann. 1271. Tunica de Diaspra alba, in Charta Petri Episc. Paris. ann. 1218. apud Sammarth. Liber Anniversariorum Basilicæ, Vaticanæ fol. 144. ubi de Bonifacio VIII. PP. :

Duas cruces de argento, unam de Diaspro, et unam de crystallo... paria, etc. tria paria candelabrorum de argento, et unum de Diaspro... duo pluvialia de Diaspro et panno Barbarico.

Duæ sunt albæ de Diaspro, aliæ duæ sunt de purpura

in quodam Catalogo S. Martialis Lemov. ann. 1227. Vide Necrolog. Eccles. Paris. 3. Nov. et Id. Aug. Hist. Dalphin. tom. 2. pag. 292. et novam Gall. Chr. tom. 3. col. 1124.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Diasperus.

Cappam de Diaspero aurisamito vel tartarisco aureo de sindone foderatam

, apud Rocchum Pirrum in Sicilia Sacra pag. 393.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Diaspretus. Notitia Ecclesiæ Diniensis per Gassendum pag. 151 :

Item duo pallia alba Diaspreti.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Diapretus. Testamentum Johannis Gasqui Episc. Massil. ann. 1344. ex Archivo Episcopatus ejusdem urbis :

Lego duos pannos quasi virides Diapretos pro ornando altare.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Diaspre. Inventarium ornamentorum Ecclesiæ ex Archivo S. Victoris Massil. n. 1100 :

Dalmaticam et Floquetum de Diaspre rubeo.

Capitulum generale ejusdem S. Victoris ann. 1340 :

Capam auream vel sericam de Diaspre paramentis vel aurifricis paratam et ornatam.

Diasperatus. Monastic. Anglic. tom. 3. pag. 314 :

Sandalia cum caligis de rubeo sameto Diasperato, breudata cum imaginibus Regum in rotellis simplicibus.

Adde pag. 321. Vox etiam nostris nota. Le Roman. de Gaydon MS. :

Cuirie ot bonne, qui fu de cuir boilli,

Cote à armer d'un Diaspré gaydi.

Infra, de equo :

D'un bon Diaspré fresé menuement

Estoit couvers mult acemeesment.

Italis Diaspro, est jaspis : nostris Diaspré, variegatus, diversicolor instar jaspidis : unde etiam vocis etymon. Rostangnus Berengerus Massil. Poeta Provincialis apud Joannem Nostradamum cap. 58 :

Qu'elle a son cor plus dur que lou Diaspre.

P. Carpentier, 1766.

◊ Ea voce colorem intensissime album designari opinantur docti Editores in nota ad Vit. B. Vict. PP. III. tom. 5. Sept. pag. 416. col. 2. ex eo maxime quod Lexica Græco-barbara ἄσπρον album reddant. Unde Macri in Hierol. Diasprum exponunt Dupliciter album.