1. DICTIO, Scriptio rhetorica, seu vera, seu ficta, Declamatio, quæ publice et in consessu virorum eruditorum dicitur, recitatur. Gloss. Græc. Lat. : Μελέτη ῥητορος, Declamatio. Ennodius lib. 3. Epist. 15 :

Ipsam quoque ad te Dictionem, qua commendatus es, destinavi, in qua non eloquentiam, sed vota cognoscas.

Idem Diction. 10 :

Susceptarum secreta Dictionum ab audientibus non examinantur lingua, sed pectore.

Utitur alias non semel, lib. 2. Epist. 10. 11. lib. 7. Epist. 31. lib. 8. Epist. 3. lib. 9. Epist. 12. Ejusmodi etiam sunt Dictiones illius complures, quæ inter ejus Opera leguntur. Vide Sidonium.

2. DICTIO, Ditio. Barthii Glossar. ex Hist. Palæst. Raimundi Agilæi sæpius. Diploma Ludovici Germaniæ Regis pro Ecclesia Argentorat. apud Mabillonium in Supplem. Diplom. Charta xii :

Quas moderno tempore in quibuslibet pagis ac territoriis infra Dictionem imperii nostri juste ac legaliter possidet.

DICTIO-Audientia, Obsequium, obedientia. S. Irenæus lib. 4. cap. 79 :

Secundum Dicto-Andientiam non omnes Dei filii sunt.

Sic Plautus et Cicero dixerunt, Audiens Dicto vel edicto, pro eo qui obedit dicto seu edicto.