« Didemarii » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 105b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIDEMARII
DIDEMARII. Commodianus, de Simulacris Deorum :
Incertum, qui sint hi Didemarii falsorum deorum Sacerdotes, ac cultores, nisi legendum sit Dindymarii, ut fuerint Rheæ, seu Cibeles, quam Dindymen, et Δινδυμήνην vocabant, cujus sacra in Dindymo monte Phrygiæ fiebant, famuli et Sacerdotes, non modo Galli, qui castrati, sed et Corybantes vocati, quod cum insaniam ac belluinam quamdam rabiem imitarentur, capita insanorum more projicerent, cujusmodi Didemarii lusorias facere indicantur a Commodiano.Deludunt vos pauci scelerati,Extricare suam dum quærunt vitam,Subornant aliis esse sub mysterio, falsumIndissimulantes, concussi numine quodam,Majestatemque colunt, et se sub figura fatigant.Vidistis sæpe Didemarios, quali fragoreLusorias ineant, dum furias fingere quærunt,Aut cum dorsa sua allidunt parca bipenne,Cum doctrina sua servant quod cruore sanant.
P. , 1766.
◊ Aliam circa vocis hujus
originem, notionemve conjecturam profert Jac. Gothofr. in Leg. 2. Cod. Th. de Collegiat.
tit. 7. pag. 193. quasi Vidumarii. Hunc consule, si placet.