DIFFORCIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Difforciare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 115a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DIFFORCIARE

DIFFORCIARE, Deforciare, Per vim et contra jus auferre, detinere. Tabular. Fiscanense f. 57 :

Et partem nemoris de Brunmesburi, quantum idem Johannes Deforciabat prædictæ Ecclesiæ.

Index MS. beneficiorum Eccl. et Diœc. Constant. f. 41 :

Rector alterius portionis dicti loci, quam sibi Difforciavit Rex, asserens jus præsentandi ad ipsam portionem sibi debere pertinere.

Chartular. SS. Trinit. Cadomensis f. 45. verso :

Ista villa habebat undredum, sed in tempore verræ Difforciatum fuit.

Scacarium S. Michaelis apud Falesiam ann. 1211. apud D. Brussel de Feudorum usu tom. 2. pag. 840. col. 1 :

Guillelmus de Sagi petit saisinam cujusdam decimæ... quam Hugo ei Deforciat.

Chronicon Trivetti ad ann. 1297. in Litteris Johannis Reg. Scotiæ ad Edwardum Angl. Regem :

Terram Scotiæ, quæ est de feodo suo, contra eum muniendo... et Defortiandum eum de feodo suo.

Rymer. tom. 2. pag. 719. habet :

Ad feodum suum Deforciandum ;

et ibid. eæd. litteræ Gallicæ :

Por son fié li Deforcer. Madox

Formul. Anglic. pag. 228 :

Hæc est finalis concordia facta... inter Johannem Doughty de Coventre querentem, et Rogerum de Penne et Editham uxorem ejus Deforciantes de tribus mesuagiis cum pertinenciis in Conventre... Prædicti Rogerus et Editha recognoverunt prædicta mesuagia cum pertinenciis suis esse jus ipsius Johannis.

Vide Kennetti Glossarium ad calcem Antiquit. Ambrosden.

P. Carpentier, 1766.

◊ Nostris Défforcer, eodem significatu. Lit. remiss. ann. 1479. in Reg. 206. Chartoph. reg. ch. 350 :

Le suppliant volt prendre ses tarelles et eschielle, icellui Jaquet... les lui Défforça et contretint.

Difforciare Rectum, Rectitudines, Judicia, in Legibus Alfredi et Godwini cap. 4. Edwardi Confessor. cap. 3. et Henrici I. cap. 22. 33. 57. 59. 61. 66. 74. 83. 87. Deforcer Justice, in Legibus Normannicis Willelmi Nothi cap. 45. dicitur is, qui contra rectum agit, vel dominus feudi, qui jus et rectum, seu justitiam facere renuit, quando ab eo petitur. Tum vero vassallus ad superiorem dominum potest provocare. Matth. Paris ann. 1164 :

Si quisquam de Proceribus regni Difforciaverit Archiepiscopo vel Archidiacono de se suisque justitiam exhibere, dominus Rex debet eos justitiare : et si forte aliquis Difforciaret D. Regi rectitudinem suam, etc.

Vide Defectus justitiæ.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Deforciare Servitium, Illud denegare. Liber niger Scaccarii pag. 51 :

Comes Glaucestre in Gloucestre debet servitium duorum militum, quod fecit usque ad extremum exercitum Walliæ, sed postea Deforciavit.

Infra ter occurrit Difforciare eodem intellectu.

Deforciare Dotem Mulieris, Denegare, auferre. Matth. Paris ann. 1236 :

Quicumque Deforciaverit eis dotem suam de tenementis, de quibus viri earum obierunt saisiti,... et ipsi de injusto Deforciamento convicti fuerint, etc.

Anno 1244 :

Super portione, quæ eum contingit de hæreditate,... quam prædictus David Deforciat ipsi Driffino.

Regiam Majest. lib. 2. cap. 16. § 54 :

Si vero hæres dotem suam Deforciat mulieri, etc.

Vide lib. 2. cap. 63. § 10. Leges Burgor. Scotic. cap. 135. Statuta Willelmi Regis Scotiæ cap. 4. Bractonum lib. 4. tract. 2. cap. 1. § 2. 8. Fletam lib. 5. cap. 11. tom. 2. Monastici Angl. pag. 231. etc.

Placitum Mulieris Disforciatæ, in Regesto Parlam. sub ann. 1258. fol. 12.

Deforciatores Mulierum, in Legibus Malcolmi III. Regis Scotiæ cap. 11. et in Regiam Majest. lib. 4. cap. 25.

Deforciamentum, in Statutis Willelmi Regis Scotiæ cap. 4. et in Regiam Majest. lib. 1. cap. 6. § 1. cap. 9. § 1.

Deforciatio, in Legib. Burgorum Scoticor. cap. 135. § 1. Litteræ Hugonis de Plessetis Militis apud Kennetum Antiquit. Ambrosden. pag. 293. ad annum 1279 :

Justitiarius, Vicecomes, vel Ballivus nos et hæredes et assignatos nostros distringere possint per bona nostra mobilia et immobilia, et hominum nostrorum et Difforciationem (i. e. ablata bona) tenere, quousque dicto Johanni et hæredibus sive suis assignatis plenarie fuerit satisfactum.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Disforciatio, in Legibus Normann. apud Ludewig. Reliq. MSS. tom. 7. pag. 336.

P. Carpentier, 1766.

Fifforcium, Occupatio contra rectum, injusta detentio. Judicium ann. 1290. in Reg. 69. Chartoph. reg. ch. 132 :

Ricardus attornatus..... renunciavit præsentationi, quam dictus Miles fecerat in patronatu prædicto, et Difforcium emendavit, quod dictus Miles fecerat in eodem.

Vide Difforciare rectum.

Deforcer, apud Littletonem sect. 614. Charta Joan. Regis Angl. apud Henricum Knyghtonem :

Et la terre de Scoce, laquelle est de son fée,... est habelere pour la terre défendre encontre lui, et pour son fiée lui Deforciere.

Britannis Armoricis, difforch, idem valet quod Abscedo, discedo : Desforchidigaez, Separatio, divorcium. Chartularium S. Vandreg. tom. 1. pag. 1166. in Instrumento anni 1302 :

Lesdis Religieux disoent que à tort leur Defforchoient lesdis Chevalier et Escuier la presentation à icelle Eglise, et en eussent lesdis Religieux pris brief vers eux.