« Disallocare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 127b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISALLOCARE
DISALLOCARE, Non allocare, Irritum habere, expensum improbare. Charta Henrici IV. Angl.
Regis ann. 1401. apud Rymerum tom. 8. pag. 205. col. 2 :
Et si per alios Officiarios aut Ministros nostros factæ fuerintEt pag. 510. col. 2. in altera Charta ejusdem Regis ann. 1408 :(talliæ)penitus Disallocari volumus.
Litteræ patentes, talliæ, assignationes... Thesaurario et Baronibus nostris de Scaccario, omnino Disallocentur.Vide Allocare.