DISCIPULATUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 discipulatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 131a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISCIPULATUS1

1. DISCIPULATUS, Officium, ministerium. Chronic. S. Michaelis Virdun. :

Hic igitur adhuc adolescentulus ab Abbate suo in Discipulatu Capellani constitutus, frequenter cum eo ad Palatium, et per plura locorum habuit comitatum.

Gloss. Vet. Discipulatus, μάθησις, μαθήτευσις. Hac notione sumunt Zeno Veronens. Serm. de Præcepto, Attende tibi :

Unusquisque nostrum, in Discipulatum nos Verbi Dei mancipavimus.

Cassiod. l. 5. Epist. 40. Tertull. de Præscrip. cap. 22. Ordericus Vitalis in Hist. Eccl. Carolus M. in Epist. ad Elipandum inter Concil. Hisp. tom. 3. pag. 111. et alii.

P. Carpentier, 1766.

◊ Vita S. Idæ tom. 2. Sept. pag. 267. col. 2 :

Quando prædictus Bilo necdum ad presbyterium promotus Hirntfeldensis ecclesiæ Discipulatum subierat, etc.

Ubi de ministerio custodis ecclesiæ sermo est, ut observant docti Editores.