« Disculus » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 134a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISCULUS
DISCULUS, ab italico, ut videtur Discolo, Improbus, effrænatus. Annal. Placent. ad
ann. 1444. apud Murator. tom. 20. Script. Ital. col. 886 :
Fratres conventuales magnam fecerunt unionem in platea communis, et statim ipsi numero quatuordecim vel circa, cum nonnullis secularibus Disculis ad ecclesiam S. Georgii, ubi moram trahebant Observantes, perrexerunt.Vide Discolus.