« »
 
[]« Dispatriare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 138b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISPATRIARE
DISPATRIARE, De patria exire, peregre proficisci, Galli dicunt Despayser. Charta Philippi Aug. Regis Franc. ann. 1195. pro Communia Sanquintiniensi :
Si quis teneaturam anno et die in pace tenuerit, postea eam in pace teneat, nisi aliquis, qui Dispatriaverit, aut aliquis qui est in manburnia, super hoc clamorem fecerit.
Galli etiam Dispatrier dixerunt. Sic enim legendum in Consuetudine Namurcensi art. 61. pro Dispatuer, quæ vox nihil sonat. Est enim hoc loco,
Dispatrier, absconser, ou receller quelque chose
, Rem quamvis auferre, de suo loco tollere, amovere : nos etiamnum Despayser, hac ferme notione dicimus.
P. Carpentier, 1766.
Despaïsier, in Cons. Petri de Font. cap. 17. cujus titulus est :
Chi parolle de chiaus ki sunt Despaïsié.
Et art. 2 :
Or sachiés ke cil ki sunt Despaïsiés, ki sunt restablis, il sunt restablis en quatre coses. La premiere si est, s'ils ont esté longement hors du païs, etc.