« »
 
[]« 2 dispensa » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 138c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISPENSA2
2. DISPENSA, Penaria, promptuarium, a Gallico Despense. Camera Dispensatoria, in Chronico sancti Trudonis lib. 10. pag. 470. Solarium ad Dispensandum, in Formul. fiscor. describend. ap. Pertz. Leg. tom. 1. pag. 178. lin. 37. Leges Canuti Reg. Angl. cap. 103 :
Sed suum horderium, quod dicere possumus Dispensam, et cistam suam... debet ipsa custodire.
Liber Ordinis S. Victoris Parisiens. MS. cap. 11 :
Sub manu Cellerarii est [] coquina, lardarium, Dispensa interior.
Jo. Brompton. ann. 1189 :
Radulfus Clericus de Dispensa Regis.
Bracton. lib. 3. Tract. 2. cap. 32. § 9 :
Habere debet uxor sub custodia sua claves Dispensæ suæ, et scrinii sui.
Cellerarius Dispensæ, in Capitulis General. S. Victoris Massil. MSS. ubi pluries occurrit vox Dispensa hac notione : verum alia paulo diversa, scilicet pro obsonio Monachi, usurpat Guido Discipl. Farfensis cap. 36. ubi sic :
Similiter pro illis, in quorum anniversario plenum Officium sit, tot Dispensas vel justitias recipiet, quæ constitutæ fuerint in loco.
Spensa, Eadem notione, in Capitulari de Villis cap. 64. et in Capitul. 2. ann. 813. cap. 10. Leges Baronum Scoticorum, seu Quoniam Attach. cap. 12. § 7 :
Si furtum inveniatur sub clavibus suis, quas ipsa (uxor) habet sub custodia et cura sua, utpote Spensæ, arcæ suæ vel scrinii sui.
Occurrit etiam in Statutis Willelmi Regis Scotiæ cap. 19. § 3.