« »
 
[]« Displacentia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 140b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISPLACENTIA
DISPLACENTIA, Molestia, offensa, Gall. Desplaisance, desplaisir. Ital. Displicenza,[] Thwroczius in Ludovico Rege Hungar. cap. 27 :
Bona eorum confiscaverunt in Displacentiam Regiæ Majestatis.
Galli dicerent :
En dépit du Roy,
in despectum Regis, pour faire Desplaisance, ou Desplaisir au Roy. Idem cap. 30 :
Et propter hoc Displacentiam Regiæ Majestatis incurrit.
Cap. 34 :
Contra D. Karolum Imperatorem, pro quibusdam Displacentiis, Rex personaliter cum magno exercitu... perrexit.
Ericus Upsaliensis lib. 5. Hist. Suecicæ pag. 166 :
Petentes et ipsi suppliciter, ut ipse eis omnem Displicentiam remitteret et rancorem.
Seneca de Tranquillitate vitæ cap. 2 :
Hinc illud tædium et Displicentia sui.
Occurrit apud Rymerum tom. 1. pag. 769. et tom. 8. pag. 305. Murator. tom. 12. col. 498. 599.