« »
 
[]« Dissalegari » (par L. Favre, 1883–1887), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 142b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DISSALEGARI
DISSALEGARI, ab Italico Disselciare, Amovere silices, quibus via est strata, Gall. Oter les cailloux dont est pavée une rue. Stat. Bonon. ann. 1250-67. tom. II. pag. 456 :
Statuimus et ordinamus quod contrata Portanove debeat Dissalegari a pariete domus filiorum dicti Bernardini usque ad domos condam domini Guilielmi Geremie, et salegari tali modo quod aqua, que venit et labitur coram domo magistri Rainerij de Peruxio currat et velocem et liberum decursum habeat per dictam contratam.
Fr.