DOGA 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 doga » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 155c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOGA1

1. DOGA, Fossa, Gallis Douve. Gregor. Turon. lib. 1. Miracul. cap. 25 :

Fossas in circuitu Basilicæ fieri jussit, ne forte Dogis occultis lymphæ deducerentur in fontem.

Pactum anni 1272. inter Jacobum Aragoniæ Regem Montisque Pessulani Dominum et Berengarium Magalonæ Episcopum, de limitibus jurisdictionis utriusque :

Exinde sicut itur per carreriam quæ transit ante viridarium quondam Petri Salvatoris, usque ad viam quæ est juxta Dogam vallati Montispessulani. Juxta Dogas vallatorum murorum dictæ civitatis,

in quodam veteri Statuto Massiliensi. Vide Doha et Murator. Antiq. Ital. vol. 2. col. 1089. C.

Dova, Eadem notione, in Jure Vicentino lib. 4 :

Quælibet Dova cujuslibet vegetis, etc.

Instrum. anni 1181. ex Archivo Ecclesiæ Dolensis :

Addunt communiter, quod omnes Dovæ sunt de dominico Archiepiscopi.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Douva. Instrum. ann. 1255. ex Archivo S. Florentii :

Domum Galterii Beisnel sitam de prope Douvam Dolensis Abbacie.