« 1 domina » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 164a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOMINA01
1. DOMINA, nude, Deipara ; hinc Missa de Domina, non semel in Chronico Archiepisc.
Upsaliens. pag. 219. 225. in Monastico Anglicano tom. 3. pag. 151. et apud Franciscum
Dominic. Pragens. etc. Maria,... sermone Syro Domina nuncupatur.
Maria, Syriace Domina. Vide S. Hieronym. de Locis Hebraic. in Evangelio
Matthæi. Dominam, Deiparam nude appellari ægre ferunt hæretici, atque in primis
Calvinus Epist. 128. Vide Lambecium lib. 8. Biblioth. Cæsar. pag. 132. et supra in voce
Domicellæ.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Voci,
Domina, sæpius addita est hæc nostra. Hinc Gallis nostris quasi uno verbo
effertur Nostre-Dame. Statuta Academiæ Paris. apud Acherium Spicil.
tom. 6. pag. 385 : In quinque festis gloriosæ Virginis Mariæ non legitur in Nonis Nostra-Domina in vico Brunelli.Regula Toribii Archiep. Limæ, Concil. Hispan. tom. 4. pag. 669. col. 2 :
Officium Dominæ nostræ dicetur diebus consuetis in hac sancta Ecclesia et recitabitur totum tono summisso, excepto hymnoAve maris stella.