« »
 
DOMINATURA 1, DOMINATURA 2.
[]« 1 dominatura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 165b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOMINATURA1
1. DOMINATURA, Jus Domini, Census pertinens ad Dominum, Gall. Droit seigneurial. Instrum. S. Albini Andegav. apud Lobinellum Hist. Britan. tom. 2. col. 249 :
Quidam miles... donavit Deo et S. Albino Ecclesiæ S. Oportune Dominaturam scil. suam, quam habebat in ea in altari et in sepultura.
P. Carpentier, 1766.
Idem quod Domanium. Vide in hac voce. Charta ann. 1285. in Chartul. Cluniac. ch. 327 :
Dicti liberi habeant... Dominaturam et justitiam in prædicta terra sua de Maxilliaco, excepta alta justitia, quæ remanet... dicto abbati et ejus successoribus imperpetuum.
[]« 2 dominatura » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 165b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOMINATURA2
2. DOMINATURA, Potestas, imperium. Camillus Peregrinus in Hist. Principum Longobard. apud Murat. tom. 2. pag. 337. col. 1 :
Satis infamis et inlicita consuetudo temporibus istis hinnolevit, dum quædam mulierculæ, defunctis viris, maritalis Dominaturæ solutæ, licentius proprii arbitrii libertatem fruantur.