« »
 
[]« Dorghingha » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 183a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DORGHINGHA
DORGHINGHA, Dorghinga. Belgica vox ducta a Doorgaen, Penetrare, pungendo sauciare. Consuetudines Furnenses ex Archivo Capituli S. Audomari :
Pro vulnere penetrativo, id est, Dorghingha in capite vel corpore dimidia sona debetur leso et de residuo erit in gratia Comitis.
Infra :
Tres veritates generales, id est, Dorghinga debent in quolibet anno fieri de omnibus forefactis trium librarum.
Charta vernacule scripta Comitis Flandriæ ann. 1274. ex eod. Archivio :
Quiconques faiche et aultrui trepassant que on dit Dorghinghe wond ou afoluere d'oel ou de membre qui soit ad ire paye envers le Maieres et envers nous en merchi de tout son avoir.
Dicitur etiam Vulnus penetratum. Vide Warnkœnig. Hist. Jur. Flandr. tom. 3. pag. 234. In Consuetud. villæ Piet ann. 1265. ap. eumdem tom. 2. part. 2. pag. 22. dicitur Dorgaende wonde.