DUCATUS 4, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 4 ducatus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 200c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DUCATUS4

4. DUCATUS, appellata primum Moneta Ducatus Apuliæ, cusa a Rogerio Rege Siciliæ ann. 1240. Falco Beneventan. :

Monetam suam introduxit, unam vero, cui Ducatus nomen imposuit.

Occurrit in Chartis ann. 1181. 1186. apud Ughellum tom. 4. pag. 227. et tom. 8. pag. 98. 106.

Ducatus, Monetæ Veneticæ aureæ species, ab impresso hocce lemmate sic nuncupatum :

Sit tibi, Christe, datus, quem tu regis, iste Ducatus.

Zecchinum hodie vocant, ab officina monetaria, quæ Zecca Italis dicitur, ducto nomine. Venetos autem Duci subesse nemo nescit. Δουϰάτον apud Phranzem

lib. 3. cap. 27. Constantinus in Hist. Apoll. Tyr. :

Ήποία ἐτιμήθηϰεν δουϰάτα πανταϰόσα.

Cudi autem primum cœperunt Ducati sub Joanne Dandulo, qui Ducatum iniit ann. 1280. ut auctor est Andreas Dandulus in Chron. MS. ann. 1280. et ex eo Petrus Marcellus in Princip. Venet.

Ducatus Rhodi, in Statutis Ordin. Hospit. S. Joan. Hierosol. tit. 5. § 42. moneta Rhodiensium Militum.