DULCIA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Dulcia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 213c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DULCIA

DULCIA, Tragematia, τραγήματα, Bellaria ; γλυϰύσματα, ἡδύσματα, Philoni lib. περί ὁνείρ. pag. 138. Gloss. Lat. Gr. : Dulcium, πλαϰοῦντα. Vetus Interpr. Juvenalis :

Dulcia placenta veneno plena.

Apitius l. 7. cap. 11 : Dulcia domestica, Dulcia piperata, etc. Salvianus lib. 5. de Gubern. Dei :

Quid juvat stomachum abstinentia, si statim Dulcia subsequantur.

Papias : Dulcia dicuntur genera pistorii, a sapore sic nominata. Vide Salmasium ad Hist. Aug. pag. 196. Glossæ MSS. Reg. Cod. 2062 : Κυρηναῖοι τὸ ὄξος εἶδος φασί, ϰαί ἅλλοι τὸ γλυϰάδιον.

Dulciarius, γλυϰυπράτης, in Gloss. Græc. Lat. Occurrit apud Lampridium in Heliogabalo.

Dulciarium. Gloss. Gr. Lat. Γλυϰυπράτιον, Dulciarium, Forum scil. Alia notione Aptius l. 7. de Re culin. cap. 11. :

Dulcia domestica, quæ Dulciaria dicunt, sic facies.

Dulceamina. S. Cæsarius Arelat. in Regula ad Virgin. cap. 16 :

In festivitatibus majoribus ad prandium et ad cœnam fercula addantur, et recedentibus de ea, Dulceamina addenda sunt.

Bolland. tom. 1. SS. Jan. legit, Dulciamina Regula S. Pachomii cap. 37 :

Qui ante fores convivii egredientibus erogat fratribus Dulciamina.

Ita Codex Vaticanus, ubi editus habet tragematia.