DUNUM, Dunus, Duna, vetere Gallorum lingua montem vel collem significat. Unde factum, ut omnium pene oppidorum, quæ collibus aut montibus inædificata sunt, nomina in Dunum terminentur. Verbi gratia Lugdunum, a Lugus, quod Celtis Corvum, et Dunum, quod montem sonat, dictum author est ex Clitophonte Plutarchus lib. de Flumin. :

Λοῦγον γὰρ τῇ σφῶν διαλέϰτῳ τὸν ϰόραϰα ϰαλοῦσιν, δοῦνον δὲ τὸν ἐξέχοντα.

At Ericus lib. 4. de Vita S. Germani nuncupatum vult, quasi Lucidum montem :

Lucduno celebrant Gallorum famine nomen

Impositum quondam, quod sit Mons lucidus idem.

Denique Notæ veteres ad Itinerar. Burdegal. Lugdunum desideratum montem interpretantur. Ita in Britannia, quæ eadem cum Gallis usa est lingua, uti testatur Cambdenus, complura observare est oppida, in dunum terminantia, quod ad montes vel in montibus condita fuerint. Florentius Wigorniensis pag. 618 :

In monte, qui Assandum, id est, mons Asini nominatur.

Beda lib. 3. Histor. Eccl. cap. 4 :

A loco qui vocatur Wilfares Dun, id est, Mons Wilfari.

Asserus in Aelfredo :

In loco, qui dicitur Æscedun, quod Latine Mons Fraxini interpretatur.

Josselinus in Vita S. Patricii cap. 1 :

Est autem locus celebris,... lingua gentis illius Dunbreatan, i. Mons Britonum nuncupatus.

Sigeberti Vita Deoderici I. Episc. Mettens. ap. Pertz. tom. Script. 4. pag. 477 :

Nec sine quodam præsagio tibi (Mediomatricorum civitati) accidisse credas, quod præter hæc usitata vocabula te Dividunum tradit vocitatam antiquitas. Gallica enim lingua montem vocari Dunum studiosis non est incognitum. Quidam de neutericis interpretatus cur Hedua urbs vocetur Augustidunum inter cætera sic ait :

Celtica Roma dehinc voluit cepitque vocari,

Augustidunum demum concepta vocari,

Augusti montem quod transfert celtica lingua.

Sicut ergo Augustidunum Augusti mons, sicut Viridunum virorum dunum nuncupatum est, ita Dividunum, quasi divorum dunum vocabulum aucupata est

. Complura alia oppidorum tam in Galliis quam in Britannia, Germania, Hispania, et Illyrico in Dunum desinentia nomina recenset præter Buchananum Cluverius lib. 1. German. antiq. cap. 7. unde conjicit, iis populis eandem fuisse originem. Mausacus vero vocem Dunum a Græco βοῦνος, Collis, deducit. Mirum videtur, quod Dun nusquam appareat in Britannico idiomate pro Colle seu monte positum ; sed tantum Doûn vel Dwfn, Profundus. Cæterum dubia non est vocis Dunum significatio. Pontanus arcessit a θῖνες, Arenarum cumuli. Vide Menagii Amœnitates juris cap. 3. Edit. 2. Goropium Bekan. lib. 1. Gallicor. pag. 15. etc.