« »
 
[]« 2 ecclesiasticus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 227c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECCLESIASTICUS2
2. ECCLESIASTICUS, Clericali et Ecclesiastico ordine donatus, qui Clericus Ecclesiasticus dicitur ad discrimen Acephalorum, apud Isidorum lib. 2. de Ecclesiasticis officiis cap. 3. Quodvultdeus Diaconus in Epist. ad S. Augustinum libro de Hæresib. ejusdem Augustini præposita, Ecclesiasticum vocat Epistolæ perlatorem, quem Augustinus in præcedenti Epistola Subdiaconum indigitaverat. Concilium Vasense can. 3. statuit,
Presbyteros non per quemcumque Ecclesiasticum, sed per Subdiaconum
Chrisma ab Episcopis petere debere. Ita usurpant lex 49. Cod Th. de Decurion. (12, 1.) lex 5. 20. 21. eod. Cod. de Episcop. (16, 2.) Silvester Giraldus in Topogr. Hibern. dist. 3. cap. 26 :
Viri, qui Ecclesiastica gaudent immunitate, et quos viros Ecclesiasticos vocant, quanquam Laici et uxorati, comis quoque prælongis trans humerum diffusis, solum armis renunciantes, in signum protectionis,
f. professionis.
Pontificali impositione, amplas in capite coronas gestant
. Leo Ost. lib. 2. cap. 98 :
Pandulfus Marsorum Episcopus, vir nobilis et Ecclesiasticus, ad hoc Monasterium venit.
Vide eumdem lib. 3. cap. 64.