« »
 
[]« Eclipsare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 228c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ECLIPSARE
ECLIPSARE, Evanidum facere, apud Petrum de Vineis lib. 1. Ep. 14. Enclipsare, apud Pertz. Leg. tom. 2. pag. 340. lin. 21. lib. 3. Ep. 45.
P. Carpentier, 1766.
◊ Obscurare, officere. Testam. ann. 1430. inter Probat. tom. 3. Hist. Lothar. col. 638 :
Quoniam prothoplasti rubigine humana continuata conditio sic cellulæ memoralis Eclipsatur officio, ut oblivioni faciliter teneantur universa, quæ gerimus in hac parte labii, etc.
Elmham. in vita Henr. V. reg. Angl. edit. Hearn. cap. 73. pag. 209 :
Regalis vero præclara nobilitas, quam nulla infidelitatis tenebra Eclipsare,.... valebat, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eclipsari, Eclipsin seu defectionem pati. Ecclipsatus est totus sol, in Diario Belli Hussitici apud Ludewig. tom. 6. pag. 134. Hinc metaphorice apud Rymer. tom. 3. pag. 691. col. 2 :
Decorem Ecclesiæ et Regni... quamplurimum Eclypsari ;
apud Labbeum tom. 1. Bibl. MSS. pag. 507. in Hist. Episcoporum Autiss. :
Ecclypsata consuetudo prædicta extitit.
Hinc etiam
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eclipsatus, Mortuus. Jacob. de Voragine in Chronico Januensi apud Murator. tom. 9. col. 47 :
Anno Domini mccxxxix. fuit tanta eclipsis solis, ut nulla ætas meminerit tam magnam..... Isto eodem anno supradictus Archiep. Otto reverendæ memoriæ et famæ fuit similiter Eclipsatus, qui lucem corporalem perdidit, sed lucem cœlestem invenit.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eclipticus, Defectuosus, imperfectus, non integer. Monachus Campidonensis in Vita B. Hildegardis Reginæ, April. tom. 3. pag. 799 :
Jubilans ex miraculosa quam in se experiebatur operatione, Ecliptica usa est oratione.
Petrus Comestor in Sermone ad Sacerdotes :
Erudimini qui judicatis terram,
paulo post medium :
Non enim sufficit Sacerdoti vita interrasilis, ut cum bonis simul operetur mala, nec vita Eclyptica, ut quandoque declinet a malo et faciat bonum.
P. Carpentier, 1766.
Eclipticatus, Exstinctus, deletus. Anonymi Leob. Chron. ad ann. 1314. apud Pez. tom. 1. Script. Aust. col. 913 :
Eclipticata amicitia, ab invicem dicesserunt (Ludwicus et Fridricus).
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Eclypsatio, Defectio solis vel lunæ, Gall. Eclipse. Rolandin. Patav. de Factis [] in Marchia Tarvisina lib. 4. cap. 12 :
Duravit eclypsis solis fere per duas horas..... Ipse tamen dominus Imperator, quamvis non ignoraret causam Eclypsationis, ut credo, hac re miraculosa ostendens se tanquam conterritum.
Notæ sunt superstitiones antiquorum, cum sol vel luna patiebatur eclipsim. Deficientem lunam et, ut somniabant, patientem tumultuoso sonitu solari nitebantur : unde de muliere clamosa lepide Juvenalis :
Una laboranti poterit succurrere lunæ.
© École des chartes.