4. EDICTUM, Bannum, seu jus vendendi Domino competens, hominibus suis a venditione cessantibus, vel non vendentibus nisi certo pretio ipsis per Edictum indicato. Concilium Parisiense VI. ann. 829. lib. 1. cap. 52 :

Pauperibus sibi subjectis solent Edictum imponere, ut nullus illorum tempore messis modium frumenti, nec tempore vindemiæ modium vini majori pretio, quam quod ab eis constituitur, vendere præsumant.

Charta ann. 1104. apud Duchesnium in Historia Castrovillana :

Et omnes justitias, consuetudines et corveias, roagium, teloneum, Edictum, et furnum, et quæcumque in eadem villa possidebant.

Alia Hugonis Ducis Burgundiæ ann. 1182. apud Perardum pag. 300 :

In villa, quæ Poissons dicitur, Dux nec Edictum, nec aliquam exactionem, nec jus aliquod habet.

Consuetudo Lorriacensis ann. 1187 :

Nullus Lorriaci vinum cum Edicto vendat, excepto Rege, qui proprium vinum in cellario suo cum Edicto vendat.

Charta ann. 1228. ex Tabulario Campaniæ fol. 360 :

Nullus apud Calvimontem vinum cum Edicto vendat, excepto Comite, etc.

Charta ann. 1241. apud Thommasserium in Consuet. Bituric. lib. 3. cap. 15. pag. 419 :

Nulli eorum vendere licebit ad bannum : mihi autem licebit vendere vinum ad bannum semel in anno, per mensem tantum.

Vide Bannum vini.