« 1 eleemosynare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 243c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ELEEMOSYNARE1
1. ELEEMOSYNARE, Dare
in Eleemosynam Ecclesiæ, Monasterio vel pauperi. Tabular. S. Vandreg. tom. 1. pag. 11 :
Vel quibuscumque eas vendere aut donare seu Eleemosynare voluerit.Charta ann. 1205. apud D. Brussel de Usu feudorum tom. 2. pag. xxv :
Nunquam vidimus... quod aliquis redderet decimas de fenis, vel de genestis aut de boscis, nisi prius fuerint Eleemosynatæ.Apud Rymerum tom. 10. pag. 243 :
Super centum solidis annui redditus, monetæ currentis, quos idem Willielmus illis Eleemosynaverat.Charta ann. 1214. ex Chartar. S. Vincentii Cenoman. :
Herbertus Dominus de Guerchia coram nobis constitutus Eleemosynavit Abbatiæ S. Vincentii totam decimam suam de Montguson.Charta Matildis Filiæ Roberti Bethuniæ Domini ann. 1216. ex Tabular. S. Bartholomæi Bethun. fol. 32 :
Quintum bostellum molnariæ in molendino de Coisiaus Eleemosynavi.Charta Humberti de Bello-joco et Isabellis de Mello ex Tabular. Capituli Autiss. :
Pro quietatione et admortizatione sexdecim libratarum terre moventium de feodo nostro... quas idem EpiscopusEx Chartulario S. Martini Pontisar. :(Guido de Mello)Eleemosynaverat perpetuo Decano et Capitulo Autiss.
Johannes de Brecuria Abbas S. Martini juxta Pontisaram Elemosinavit xl. sol. pro faciendo Anniversarium suum.