« »
 
[]« Embla » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 252c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EMBLA
EMBLA, Equus sarcinarius, sic dictus ab Embola, Transvectio mercium. Leges Palatinæ Jacobi II. Regis Majoric. inter Acta SS. Junii tom. 3. pag. xxvi :
Unum præesse Subzemblerio et Embleriis nostris volumus, qui Emblerius major debeat nuncupari et de nostris Emblis sit solicitus.
Pluries ibid. occurrit Zembla, eadem notione, z, ut videtur, addito euphoniæ causa. Amblador cavall, Catalonice Gradarius, tolutarius equus. Gallice Cheval qui va l'amble. Vide Forcellinum in Ambulatura et infra Equus Ambulatorius.