EMBLEMA, ex Gr. ἔμϐλημα, quod operi cuipiam adjicitur ornatus gratia, Opus tessellatum, musivum, etc. Eminens sculptura, Joanni de Janua dicitur. Papias : Emblema, superabundantia, vel obscuritas, quod celatur. Gloss. Lat. Gall. : Emblema, sculture apparente, ornement de vaisseaux. Dudo lib. 3. de Morib. Normannor. pag. 90 :

Supellectilium ubertate locuples, rerumque omnium Emblemate dives.

Fortunatus lib. 2. de Vita S. Martini :

Emblema, gemma, lapis, toreumata, thura, falerna.

Rabanus apud Browerum Antiq. Fuld. lib. 2. cap. 10 :

Ecce Crucis lignum, quo Christus sæcla beavit,

Emblemate inclusum arx tenet ista Crucis.

Ubi, ut et apud Fortunatum, secunda corripitur. Vita S. Sori Eremitæ n. 6 :

S. Martyris mausoleum opere polymito, auro gemmisque miro construxit Emblemate.

Vide Forcellinum.