EMPROSOPUS, ex Græco ἐμπρόσωπος, Qui coram adest, vel qui personam alterius repræsentat. Sidon. in Panegyrico Aviti :

..... Procerum tum maximus unus,

Dignus qui patriæ Personam sumeret, infit.

Chronicon S. Sophiæ Benevent. ann. 1037 :

Quamobrem per rogum Joannis Galiardi, et Imperiali Emprosopo, etc.

Charta Rogerii Ducis Italiæ ann. 1088. apud Ughellum tom. 9. pag. 629 :

Stratigotis, Prosopiis, Vicecomitibus, etc.

Legendum puto, Emprosopis. Concilium Calchedonense Act. 1 :

Διὸ, εἰ συγϰατατιθέντα οἱ εὐλαϐἐστατοι ἐπίσϰοποι, ἵνα εἰσδεχθῶσιν οὗτοι οἵτινες ὑπὲρ τοῦ προσώπου τοῦ ἐυλαϐεστάτου μοναχοῦ πράττειν ἔτοιμοί ἐισιν, εἴπωσιν.

Theophanes pag. 312 :

Ἐντειλάμενος τοῦ Παπάτζην ὡς ἐϰ τοῦ προσώπου αυτοῦ ἐϰεῖσε ὄντα.

ubi Hist. Misc. in persona sua vice deputatum. Balsamon. in Synod. Trullan. in princib. :

Λεγάτοι δέ εἰσιν οἱ ἐϰ προσώπου λεγόμενοι, οἵτινες ϰαὶ μεριϰὴν διϰαιοδοσίαν ἔχουσι.

Vide Leonem in Tacticis cap. 4. § 7.