« Envanare » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 271c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ENVANARE
ENVANARE, ab Hispan. Envainar, In vaginam mittere : unde metaphorice pro Fossatis aliisve propugnaculis
locum includere, munire. Comput. Ms. senescal. Bellicadri ann. 1360 :
Dominus Guiraudus Amici miles dom. Ruppefortis capitaneus electus ad custodiam turris capitis pontis Avinionensis, qui de ordinatione senescalli Bellicadri, seu ejus locumtenentis, et consilii ejus, præ timore inimicorum, qui tunc occupaverant locum S. Spiritus, fecit Envanare seu bolcrestare turrim prædictam, etc.Vide infra Invannare.