« »
 
[]« Epanoclistus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 272c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EPANOCLISTUS
EPANOCLISTUS, Superne clausus, ab ἐπάνω, Supra, et ϰλειστός, Clausus. Anastasius in Hormisda :
Regnum de auro purissimo Epanoclistum cum catenulis suis, habens in medio crucem auream.