EPIBATA, Inscensor, in Barthii Glossario ex Guiberti Hist. Palæst. Institor, Mabillonio ex Vita S. Hugonis Monachi inter Acta SS. Benedict. sæc. 5. pag. 97. ubi sic habetur :

Cui (Bernoni sancto Abbati)... Hugo per omnia fidissimus adjutor exsistens, qui creditum sibi talentum a Domino, ut Epibata sagacissimus, amplificare studebat.

Fridegodus in Vita S. Wilfridi Episc. cap. 17 :

Frugiferis gravida gaudebant horrea glebis,

Epibatæ faciles ausu sprevere latrones.

Epibatæ, Gr. Ἐπιϐάται, proprie dicuntur Milites classiarii, vel qui nave conducta utuntur ; metaphorice vero Laici qui conscenderunt Ecclesiæ navim, cujus proretæ, naucleri, nautæ sunt Clerici. Gloss. Isid. : Epibatæ, Laici. Joan. de Janua :

Epybata, Laicus vel superveniens. Hic nihil habet negotii in navi ; sed naulo dato in alias terras transire disponit.

Hinc emendo Canones Hibernos apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 10. ubi :

Antiqui decrevere Sancti, ut Episcopus pro capitalibus peccatis xxiiii. annis pœniteat, Presbyter xii. Diaconus vii. Sic Virgo Lectorque et Religiosus, Ebibatus autem iiii.

melius enim Epibatus legeretur, ut satis patet. Vide Lexicon Militare Caroli de Aquino.