EPICAUSTORIUM, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Epicaustorium » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 273b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EPICAUSTORIUM

EPICAUSTORIUM, in Glossis MSS. est : Eminentior locus in ædificio ad speculandum, vel solarium puellare ; apud Joan. de Janua, Instrumentum quod fit super ignem causa emittendi fumum. Item est locus unguentorum ubi se ungebant ad ignem, vel ubi unguenta fiebant ad ignem, vel denique locus discernendi causas ; et in qualibet harum significationum accipitur in Passione S. Thomæ. Locus habetur apud Ordericum Vitalem lib. 2. pag. 412 :

Ecce januas hic disponam et ad ortum solis ingressum ; primo Proaulam, secundo Salutatorium, in tertio Consistorium, in quarto Tricorium, in quinto zetas hyemales, in sexto zetas æstivales, in septimo Epicaustorium, et triclinia acubitalia, etc.

Papiæ etiam, Epicaustorium, est locus unguentorum. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. MS. : Epicaustrum, stri, Epicausteres, cheminée, ou le lieu des ontguemans, ou le lieu de discernales causes. Hist. Subreptionis S. Crucis in Chron. Mellicensi pag. 257 :

Et calices cum aliis cleinodiis in Epicauterio coquinæ in quodam foramine recondidit.

P. Carpentier, 1766.

◊ Glossar. Lat. Gall. ann. 1348. ex Cod. reg. 4120 : Epicaustorium, Gallice astres. Alio modo dicitur Tabula vel cathedra.