« »
 
[]« Epilogare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 274c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EPILOGARE
EPILOGARE, Iterare, in Glossis MSS. Regiis. Italis, Epilogare, idem valet ac recapitulare, seu breviter repetere, ac in Epitomem redigere, ut observat Alexander in Responsione ad Occhial. Andræas Monachus Fontis-Evraldi de Morte B. Roberti de Arbresello :
Pœnitebat ex altera parte ex hoc quod omnia mandata non observaverat, et ut omnia ejus verba dicam Epilogando, se servum inutilem fuisse per omnia plangebat ejulando.
Alanus de Insulis in Planctu naturæ :
Illuc turtur suo viduata consorte, amorum Epilogare dedignans, bigamiæ refutabat solatia.
Rursum :
Tunc Hymenæus solenniori vultu lætitiæ gratiarum actiones Epilogans, etc.
S. Bernardus de Consideratione :
Libet jam et hunc claudere librum, sed in calce aliqua velim vel ante dicta quasi Epilogando repetere.
Vita B. Agnetis de Montepolitiano num. 67. April. tom. 2. pag. 806 :
Ceteris omissis, quædam Epilogando in præsenti paragrapho, Deo dante, narrabo.