« »
 
[]« 2 eques » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 283a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EQUES2
2. EQUES, Titulus honorarius militi inferior, ut observat Murator. ex vett. Inscript. tom. 16. Script. Ital. col. 214. Inscript. ann. 1234 :
Dominus Remundus de Annibaldis Eques Romanus et Senensium potestas fecit fieri hoc opus, etc.
Alia ann. 1300 :
Ursus qui legitur, de Floris campo vocatus,
Matthæi filius Equitis de fonte renatus.
Rursum alia ann. 1394 :
Johannes Acutus Eques Britannicus, dux ætatis suæ cautissimus et rei militaris peritissimus habitus est.
Consule ibi Murator. et Dissert. 6. P. Honor. de S. Maria pag. 106. et 107.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Equites Christi, Monachi Christianæ militiæ peculiariter addicti. Grandamoldis Matrona sic alloquitur viatores in suo Epitaphio, tom. 4. Annal. Bened. pag. 552 :
Quinque mihi nati fuerant, Equites duo Christi,
  Ordine dissimili tres Equites alii.
Equites, ita dicti nescio qui viri obnoxiæ conditionis, in Charta Philippi I. Regis Fr. ann. 1050. pro Ecclesia S. Audoeni Rotomag. tom. 13. Spicil. Acher. pag. 287 :
Et beneficium totum quod Gueslinus Clericus tenet a supradicto Roberto de Barnavilla, et 40. acras de terra, et 2. rusticos, et decimam de equabus suis, et duos Equites, scilicet Goscelinum et Osbertum, etc.
Vide Caballaria, et Guerard. in Prolegom. ad Chartul. S. Petri Carnotens. § 25. Adelungio iidem videntur, qui in Saxonia Pferdner, Pferdebauern dicuntur, Rustici equis instructi.
P. Carpentier, 1766.
Eques, pro Viro obnoxiæ conditionis, in Charta ann. circ. 1082. inter Instr. tom. 11. Gall. Christ. col. 73 :
Ego Bernardus filius Ospaci trado cœnobio beati Stephani.... prata quæ habeo ad Balpalmas et unum Equitem cum terra sua, qui eadem prata custodit.
Vide in Eques 1.