« »
 
[]« 2 equitatus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 284b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EQUITATUS2
2. EQUITATUS, adject. Equo instructus. Mandat. senesc. Bellicad. ann. 1489 : inter Probat. tom. 4. Hist. Nem. pag. 50. col. 1 :
Adeo quod ipsi... subjecti ad ipsum bannum et retrobannum, essent prompti et parati ad arma, Equitati et armati decenti modo, prout tenentur.