« Ergastularius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 288b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ERGASTULARIUSERGASTULARIUS, Pertinens ad
ergastulum. Ammian. lib. 14. extr. :
eo qui præest
mancipiis in ergastulo conclusis.
Eunus quidam, Ergastularius servus, ductavit in Sicilia fugitivos.Utitur Columella, pro
eo qui præest
mancipiis in ergastulo conclusis.les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Ergastularis,
Eadem notione. Sidon. lib. 7. Epist. 9 : In tenebris Ergastularibus constitutus.
P. , 1766.
◊ Acta S. Valer. inter Probat. ult.
Hist. Trenorch. pag. 3 : Qui(Photinus)cum aliis 48. martyribus, persecutorum instantia comprehensus, Ergastularibus tenebris mancipatur.

