« Eritudo » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 289b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ERITUDO
ERITUDO,
Dominus, dominatio, proprietas, δεσποτεία.Gloss. Lat. Græc. Sangerman. Melius aliæ apud Janum in Antiquario :
Erus, δεσπότης, Eritudo, δεσποτεία.Ibidem ex Festo :
Nam erus antiqui scripsere a Græco, ἔρος, unde ἔρειρος.Idem Festus habet :
Eritudo, Servitudo, unde Erus etiam pro Servus, veriusque accipitur quam pro Dominus juxta vim antiqui ἔρος ; sed si pro Herus, recte dicitur Dominus. Gloss. Sangerman. MSS. n. 501 :
Erutudo, Dominatio. Vide Heritudo.