« »
 
[]« Esbuscare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 293a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESBUSCARE
ESBUSCARE, Provincialibus Desboucar, Vepreta exstirpare, tollere. Ordinatio Judicis Aquensis ann. 1471. Regest. Columba fol. 282. ex Camera Comput. Provinciæ :
Videant et inspiciant, si vallata circumquaque sint debite curata, reparata, constructa et Esbuscata... si teneriariæ, sive ripæ aquæ fronteriæ... non sint legitimæ, curatæ, Esbuscatæ et reparatæ.
P. Carpentier, 1766.
Nostri Esboutures dixerunt dumeta. Charta ann. 1457. in Chartul. sign. Cæsar Corb. fol. 23. r°. :
Lesquelles terres par longue continuation de temps et au moyen de nosdiz bos se soient abocquies et peuplés en partie d'aucuns menus bos, que on dit Esboutures ou espailles.
Hinc Congnée Esbouchaire, securis qua tignarius faber ad dolanda tigna utitur, in Lit. remiss. ann. 1464. ex Reg. 199. Chartoph. reg. ch. 426.