« »
 
[]« Eschalmamentus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 298c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESCHALMAMENTUS
ESCHALMAMENTUS, Superior pars trunci, ubi arbor in ramos dividitur. Charta Petri de Roteys Vicarii Tolosæ ad Bajulos de conditione materiæ ann. 1272. in Consuetudinib. MSS. Tolos. fol. 27. e Bibl. D. Abbatis de Crozat :
Faciatis fieri per magistros et carpentarios vestros fustas bonas et pulcras et de legitimis peciellis, videlicet quod peytrales de cor et de abiete de vi. brachiatis et de v. et de iv. quod illas habeant infra trancos et infra Eschalmamentos... et quod trabeti de terna brachiata habeant suas paiellas infra trancos et infra Escalmamentos, etc.