« Esono » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 309c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESONO
ESONO. Anastasius Bibl. in Epitome
Chronici Casin. apud Murator. tom. 2. pag. 352. col. 2 :
Aquinum cum Ecclesiis, villis.... portubus, aquis, aquarumve decursibus, silvis, pedaticis, phociis, Esononibus, nosocomiis, omnia et in omnibus Patri Benedicto in perpetuum concessit.Si Phocia sit pro Phoca, Vitulus marinus, dici potest Esono esse pro Esox, quod vide suo loco.