« »
 
[]« Espietus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 311c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESPIETUS
ESPIETUS, Pilum, hastile, spiculum, nostris etiam Espiet, et Espiot, vulgatius Espieu, Hisp. Espeton. Lit. remiss. ann. 1361. in Reg. 89. Chartoph. reg. ch. 556 :
Quem Marotum cum uno Espieto percussit, ex qua percussione mors fuisse dicitur insecuta.
Arest. parlam. Paris. ann. 1338. in Reg. 71. ch. 296 :
Item sex lanceas, item duos Espieus, etc.
Lit. remiss. ann. 1376. in Reg. 109. ch. 38 :
Icellui Josset... print en sa main un baston, appelé communément Espiet,... et féry le suppliant dudit Espiet un grant cop sur l'espaule. Espriet,
pro Remo, legitur in Lit. ann. 1450. ex Reg. 176. ch. 773 :
Pour ce que le suppliant n'avoit point d'aviron ou Espriet à conduire le batelet.
Aliæ ann. 1450. ex Reg. 186. ch. 7 :
Le suppliant prinst ung baston ferré, appellé Espiot. Le navrerent ou corps d'un Espoit ou espée,
in aliis Lit. ann. 1384. ex Reg. 125. ch. 150. Gladii species est in Lit. remiss. ann. 1355. ex Reg. 84. ch. 735 :
Cum quodam ense seu gladio evaginato, nuncupato Espoy de guerre, supervenit.
Aliæ ann. 1457. in Reg. 187. ch. 65 :
Les supplians portants chascun ung baston ferré, c'est assavoir... Hugonin du Plan ung Espy.
Vide infra Expiotus.