ESTABLIA, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Establia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 316a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ESTABLIA

ESTABLIA. Monast. Anglic. tom. 1. pag. 922 :

Sint quieti de thesauro portando, de chaciis, Establiis, scotallis regalibus, de purprestura, etc.

Judicium Scacarii Normanniæ xiii. sæculi, apud D. Brussel de Feudorum usu tom. 2. pag. 965 :

Audivi ibi, quod minor bene potest procedere per duellum vel Establiam,

hoc est, Breve Ducis Normanniæ, quo in manu Regis ponitur feudum vel tenementum, donec oborta de eo lis dirimatur. Vide Stabilia 2.

P. Carpentier, 1766.

◊ Primo loco Establiam interpretor de stabulo, seu obligatione vassallorum recipiendi equos domini in stabulo ; alterum vero sic emendo ex Reg. S. Justi Cam. Comput. Paris. fol. 27. v°. col. 1 :

Audivi ibi quod minor bene potest perdere (sic sine nota abbreviationis) ad finem per duellum vel per Establiam.

Ubi idem quod supra Estabilitas.