« »
 
[]« Eugium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 331a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EUGIUM
EUGIUM, pro Nota silentii in Musicis. Tempora silentii quinque modis accidunt, quæ ad Hebræorum accentus accommodans Franciscus Junius Hebrææ [] Grammaticæ lib. 4. cap. 9 :
Primus, inquit, intervalli modus est diastema δίχρονον, quem prisci Latini Eugeum vel Eugium, duo justa tempora capiens : secundus est diastema χρόνιον, quod unius est temporis, Latine Distina : tertius est diastema ἡμιχρόνιον, dimidium justi temporis complectens : quartus est τεταρτήμοριον χρόνον, quadrantem habens temporis, quale spatium apud Musicos suspirium vulgo appellatur ; quintus est diastema ἄχρονον, quod angustissimum temporis spatium obtinet ac prope nullum.
Sed silentii quantitates seu tempora proprie dicentur : intervalla autem sunt proportiones sonorum inter ipsos, ut diatessaron. Illud Eugium videtur sumi ab ea significatione, qua est paxillus, quo sonus duorum temporum velut obstruatur ; sicut Distina est a Distinendo, id est, remorando. Hæc paulo fusius post Martinium.