« »
 
[]« Evenienter » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 330b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EVENIENTER
EVENIENTER, Casu, fortuito. Vocabul. compend. ex Summa Januens. voce Accido : Evenienter, advénamment, eschéamment.