« »
 
[]« Everriatores » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 331a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EVERRIATORES
EVERRIATORES, Qui defunctorum umbras colligunt. Glossar. Sangerman. num. 501. Quid hæc sint nos docet Festus, a quo Everriator vocatur, Qui, accepta jure hæreditate, justa facere defuncto debet : quæ si non fecerit, seu quid in ea re turbaverit, suo capite luat : Id nomen ductum a Verrendo. Nam exverræ sunt purgatio quædam domus, ex qua mortuus ad sepulturam ferendus est, quæ fit per Everriatorem, certo genere scoparum adhibito, ab extra verrendo dictarum.