EXCUSARE 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 excusare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 353b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EXCUSARE1

1. EXCUSARE, Recusare, renuere. Gloss. Gr. Lat. : Παραιτοῦμαι, Excuso, recuso, evito. Pontius Diaconus in Vita S. Cæsarii :

Magis enim dignus efficitur, qui quod meretur, Excusat.

S. Benedictus in Regula cap. 65. et Grimlaicus in Regula Solitar. cap. 15 :

Non liceat... collum excutere de sub jugo regulæ, quam sub tam morosa deliberatione licuit ei Excusare.

Regula S. Basilii cap. 69 :

Si licet alicui Excusare opus quod ei injungitur, et aliud quærere ?

P. Carpentier, 1766.

◊ Inquisit. ann. 1288. in Access. ad Hist. Cassin. part. 1. pag. 388. col. 1 :

Interrogatus a quo tempore acuratius Excusat domum suam a præstatione gallinæ, dixit quod, etc.

Vide mox Excusatio.