« »
 
[]« 7 exitus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 365a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EXITUS6
7. EXITUS, Actus, factum. Lit. remiss. ann. 1376. in Reg. 110. Chartoph. reg. ch. 159 :
Dictus Johannes de la Treille fuit longo tempore et continue ante mortem suam homo insanus, capitosus, quasi furiosus, et faciebat Exitum furiosi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Exitus Fori, de eo dicitur, si bene conjecto, qui deserit forum seu jurisdictionem legitimi domini, ut exeat seu transeat in alienam. Charta Roberti Comitis Mellenti tom. 4. Hist. Harcur. pag. 2173 :
Si miles vel alias et quicumque aliquando coitatevit castrum vel Exitum fori fecit, capiatur, et donec inde nobis satisfecit, teneantur feoda.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Exitus Mensis. In veteribus Instrumentis non semel occurrunt hæ voces Introitus et Exitus mensis, ad quarum notionem observandum a majoribus nostris menses in duas æquas partes divisos fuisse. Prioris partis, quam Introitum vocabant, dies naturali ordine numerabant, ita ut prima dies mensis esset prima Introitus mensis, sicque pergebant[] usque ad diem 15. Posterioris vero partis seu Exitus dies ordine retrogrado, ut Romani Kalendas numerabant ; ultima igitur dies mensis erat prima Exitus mensis, penultima secunda et sic de cæteris. Lapis marmoreus in claustro B. M. Deauratæ :
Anno Domini mcclxxxiii. tertia die Exitus mensis julii obiit domina Ancelina soror domini Petri de Castro novo pro qua fit Officium, etc.
Charta ex Archivis ejusdem Monasterii :
Et fuit actum hoc septimo die Exitus mensis januarii, Philippo Rege Francorum et Petro Episcopo Tholosano anno ab Incarnatione Domini mccciii.
Vide Mensis intrans.
Exitus Placiti. Jo. Fortescutus de Laude Legum Angliæ cap. 20 :
Materiæ facti, quam legis Angliæ periti Exitum placiti appellant... veritas per leges civiles testium depositione probari debet, in qua duo testes idonei sufficiunt ; sed per Leges Angliæ veritas illa non nisi 12. hominum de vicineto, ubi factum hujusmodi supponitur, sacramento, judici constare poterit.
Adde cap. 26.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Exitus Villæ, Quod Majori et Juratis alicujus villæ solvere debebat Burgensis, qui in aliam migrabat villam seu urbem oppidumve. Arrestum Parlamenti ann. 1266. relatum apud de Lauriere tom. 1. Ordinat. Reg. pag. 315 :
Petebant Major et jurati Compendii contra Johannem le Riche, Burgensem modo Corbiensem, quod cum ipse fuisset et adhuc esset Burgensis suus, nec unquam eis solvisset Exitum ville, solveret eis talliam sicut et alii Burgenses dicte ville, vel saltem Exitum ville et partem debite ville eis redderet. Et ad hoc petebant per Curiam eum compelli.
Quod factum est, ut in sequentibus habetur. Hoc autem parlamenti judicium consonum est Edicto Philippi Pulcri ann. 1287. n. 6. ibidem :
Item, il est ordené que se aucuns, ou aucune reçu à la Bourgeoisie, ou à recevoir en la fourme dessusdite, s'estoit partis ou partoit de cy en avant, d'aucun lieu, ou d'aucune Commune, il payera les tailles, les frez de la ville, de tant comme il fut tailliez, ou gité sus li, avant qu'il fut reçuz et avoez comme Bourgeois à l'autre ville. dont il aura requis la Bourgeoisie, ou la partie de doite pour Yssue de la ville.
Vide Gabella Emigrationis.