« »
 
[]« 3 extorquere » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 381a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/EXTORQUERE3
3. EXTORQUERE, dicitur terminus, qui deflectit, nec recta linea procedit. Incertus Gromaticus :
Maritimus limes frequentius solet recte statui, quod interpretatur : Non Extorquet.
Idem :
Gammatus limes frequentius corrumpit, Extorquet, et saltum dat,... jugum facit.
Siculus Flaccus :
Flexus, qui de limite Detorquetur.
Extorquere Pedem, quod vulgo dicimus, Donner une entorse au pied. Chronicon Moriniacense lib. 2 :
Corruit, et sic pedem Extorsit, quod in omni vita sua recta ambulare non potuit.
P. Carpentier, 1766.
Estorcer, eodem sensu, in Lit. remiss. ann. 1454. ex Reg. 187. Chartoph. reg. ch. 220 :
Ainsi que Jehan de Morges s'efforça de frapper et poursuir le suppliant, se Estorcy la jambe blécée et la soy rompy en deux.