FÆSTINGMEN, Homines commendati, vassalli : ex Saxon. fæsting, commendatus, et man, homo. Charta Cenulphi Regis Merciorum ann. 821. tom. 1. Monastici Angl. pag. 100 :

Nec Rex suum pastum requirat, vel habentes homines, quos nos dicimus Fæstingmen, nec eos, qui accipitres portant, vel falcones, etc.

Ubi habentes idem valet ac divites. Charta Berhtwulfi itidem Reg. Merciorum ibid. fol. 123 :

Ut illud monasterium (Breodun) sit liberatum ab illis incommodis, quæ nos Saxonica lingua Festingmen dicimus.

Ubi Th. Blount in Nomolex. Anglic. Festingmen a Saxon. festenmon, Fidejussor. accersit : an felicius judicet Lector. Vide Feastingmen. Alia charta ann. 855. apud Leo, Rectitudines personarum, pag. 196.