FAIDITUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 faiditus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 397b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FAIDITUS1

1. FAIDITUS, Hostis, qui in Faida, seu guerra est. Monachus Vallis Sarnai cap. 83 :

Ruptarii et Faiditi, et multi alii, qui antea erant inimici occulti Comitis, etc.

Perperam faidici editum. Charta ann. 1218. in Regesto Carcassonensi fol. 10 :

Præterea Faiditos de terra, seu ruptarios, et quoslibet alios inimicos et proditores Comitis prædicti non recipiemus scienter.

Conventiones inter Carolum I. Comitem Andegav. et Provinciæ, et Arelatenses ann. 1251. art. 19 :

Quia vero damna Faiditis Arelatensibus, a suis concivibus in domibus et rebus aliis illata noscuntur, etc.

Quam vocem non intellexit Bonifacius Avinio interpres Gallicus. Adde Chron. Guillel. de Podio-Laurentii cap. 25. 37. 41. et Concilium Tolosanum ann. 1228.

P. Carpentier, 1766.

Faidire, Aliquem ut hostem edicto proscribere. Inquisit. ann. 1210. inter Probat. tom. 1. Hist. Nem. pag. 49. col. 1 :

Debebat his, qui eicerentur a civitate seu Faidirentur, reddere unum castellum domini comitis, et eis facere expensas de redditibus comitis.

Vide Faidire 1.