« »
 
[]« Falesia » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 404a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FALESIA
FALESIA, Gall. Falese. Sic Normanni nostri vocant maris editiores margines rupesque mare claudentes. Turnebus lib. 1. Advers. cap. 23. a Phalerum deducit, quæ vox apud Varronem lib. 3. de Re rustica, crepidinem quamdam significat. Sed id etymon improbat Jos. Scaliger, putatque a Fels vel Fales voce Germanica, quæ rupem sonat, petendum. Quid si a Phalis, vel Falis, quæ sunt turres editiores ? Hesychius : Φάλαι, φάλαιναι. Supra : Φάλαι ὃροι, σϰοπιαί. Ita restituunt viri docti. Will. Brito lib. 8. Philip. de Falesa oppido in Norman. :
Vicus erat scabra circumdatus undique rupe,
Ipsius asperitate loci Falesa vocatus.
Monasticum Anglic. tom. 2. pag. 165 :
Concessi, quod habeant largam, liberam et rationabilem viam super Falesiam Petrariæ per totam longitudinem dicti falesii.
Charta Petri D. Marleti ann. 1234 :
In domanio meo est medietas altæ Falesiæ ante Chautou.
Historia Bellorum Hierosol. MS. vernacula :
On ne puet le castiel assegier ke d'une part, pour çou ke il siet sour une haute Falise.
Balduinus de Condato MS. :
Tant soit fort li mur ne massis,
Ne en haut lieu et fort assis,
Et hostiaux sor Falise murée, etc.
Perceval apud Borellum :
Li chasteaux sur une Faloise,
Fu ferme par si grand richesse.
Vide Edw. Cokum ad Littletonem sect. 1.
P. Carpentier, 1766.
A Celtico Falz, rupes, accersit D. Bullet in Diction. Celt. Charta ann. 1211. in Chartul. S. Dion. pag. 263. col. 1 :
Confessi sunt quod sibi in dicta aqua (Sequanæ) nec Falesias frangere, neque cum lotris (lorris) piscari, sine licentia abbatis sive coquinarii beati Dionysii, aliquatenus liceat.
Reg. 13. Corb. sign. Habacuc ad ann. 1512. fol. 149. v° :
Quatre journeaulx et demi seant au bout des Falises du marés commun de Blangy.