« »
 
[]« 1 fallum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 405c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/FALLUM1
1. FALLUM, ex Anglico Faile, deficere : failing, defectus. Parliamentum de depositione Regis Ricardi II :
Citra Pascha proximo extunc sequens sine Fallo rediret in Angliam.
Galli dicunt sans faute. Instrum. anni 1413. ex Archivo Castri Nannett. :
Cognoscimus nos esse obligatos realiter absque Fallo ad unam Missam semel in ebdomada dicendam.
Miracula S. Zitæ Virg. April. tom. 3. pag. 519 :
Ego feceram nimis magnum Fallum (i. delictum) quod subterraveram bindam
S. Zitæ in ista terra. Vetus Poeta MS. e Bibl. Coislin. :
Demain ferons une bataille
Enmi ces chans sans faille
P. Carpentier, 1766.
In Fallo, Casu, fortuito, præter voluntatem. Chron. Bergom. ad ann. 1406. apud Murator. tom. 16. Script. Ital. col. 970 :
Volendo ipse Nolus dare dictis de Pisonibus amenando coltellum, quem habebat in manu, in Fallo percussit unum filium Pini de Cavaricis in una tibia
.