FAMESCERE, Fame laborare, perire. Lit. remiss. ann. 1351. in Reg. 81. Chartoph. reg. ch. 195 :

Ipsos, uxores et liberos suos necessario oportebat Famescere et etiam mendicare.

Aliæ ann. 1357. in Reg. 85. ch. 187 :

Ipse supplicans, qui tunc considerata caristia bladarum non habebat de quo posset sibi vel uxori suæ de victualibus providere, fuit consors et particeps, una cum aliis duobus pauperibus hominibus, qui modo simili Famescebant, de furando unum porcum salsatum.

Adde Chron. Estense apud Murator. tom. 18. Script. Ital. col. 405. B. de Amor. in Spec. sacerdot. Ms. cap. 46. de Misericordia :

Pasce Famescentes, pota nimium sitientes.

Fameilleus, famelicus, in Bestiar. Ms :

Tant est mauvais et perecheus,

  A la rive atent Fameilleus.

Ibidem :

Li goupils est moult artilleus,

  Quant il est auques Fameilleus.